Rozwój ekstensywny i rozwój intensywny banków

W warunkach gospodarki rynkowej w sytuacji wysokiej konkurencji, biorąc pod uwagę lokalizację działań instytucji w reakcji na ten wzrost konkurencji, banki komercyjne mają do wyboru dwie drogi dalszego rozwoju:
—    rozwój ekstensywny,
—    rozwój intensywny.

Pierwszy typ działań dotyczy poszerzania spektrum, sposobu oraz miejsca świadczenia usług finansowych i bardzo ściśle wiąże się z wykorzystywaniem możliwości, jakie bankom i innym instytucjom finansowym przynosi liberalizacja przepisów na rynkach finansowych.

Drugi typ działań (inaczej: rozwój intensywny, tj. rozwój wewnętrznej siły banków) zakłada natomiast przeprowadzenie zmian reformujących sposób wykorzystania zasobów strategicznych banku, głownie pod kątem ich jakości (np. obniżanie jednostkowego kosztu transakcji, określanie tzw. profit centres, czyli najbardziej rentownych usług).

W obliczu nasilającej się konkurencji rozwój zewnętrzny banków nie musi wykluczać równoczesnego rozwoju wewnętrznego. W literaturze światowej podkreśla się, że częste mogą być sytuacje, w których dla banku wprowadzanie nowych usług, odkrywanie nisz rynkowych czy zakładanie spółek-córek w innych sektorach rynku finansowego (rozwój zewnętrzny) będzie równie istotne, co dostosowywanie swoich zasobów do aktualnej sytuacji na rynku (rozwój wewnętrzny).

Przykładem równoczesnego prowadzenia przez bank rozwoju zewnętrznego i wewnętrznego jest działalność Alifinanz, w trakcie której dochodzi do wykorzystania zasobów banku w celu uniwersalizacji jakościowej jego oferty usług.

Bardzo ważną cechą charakterystyczną działalności Alifinanz w końcu XX wieku była jej koncentracja na klientach indywidualnych (prywatnych), dlatego działalności tej podejmowały się głównie banki detaliczne.

Tymczasem w latach dziewięćdziesiątych XX wieku na rynku detalicznych usług finansowych zaszły duże przeobrażenia. Opisuje je raport pt. „Przyszłość sektora detalicznych usług finansowych” (ang. Competing for your customer. The future of Retail Financial Services), który w końcu 1998 r. przygotowały dwie firmy: Deloitte Consulting i Deloitte Touche Tohmatsu.