Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach.

W niektórych przypadkach konkretne obiekty budowlane mogą oddziaływać na środowisko i stwarzać uciążliwości dla otoczenia. W takim przypadku stosuje się ustawę z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r., poz. 1235 z późn. zm.), a inwestor musi uzyskać uprzednio decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, by móc się starać w ogóle o decyzję o pozwoleniu na budowę.

Określenie inwestycji, których budowa wymaga przeprowadzenia postępowania w sprawie środowiskowych uwarunkowań, zawarte jest w ww. ustawie.

Na podstawie art. 59 tej ustawy przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wymaga realizacja następujących planowanych przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko:

1. planowanego przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko;
2. planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, jeżeli obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko został stwierdzony na podstawie art. 63 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 59 ust. 2 tej ustawy realizacja planowanego przedsięwzięcia innego niż określone w art. 59 ust. 1 ustawy wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, jeżeli:

1. przedsięwzięcie to może znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000, a nie jest bezpośrednio związane z ochroną tego obszaru lub nie wynika z tej ochrony;
2. obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 został stwierdzony na podstawie art. 96 ust. 1 tej ustawy.

Jak podkreśla się w orzecznictwie sądowym „Organ administracji architektoniczno-budowlanej pozbawiony jest kompetencji aby samodzielnie badać środowiskowe uwarunkowania pozwalające na realizację przedsięwzięcia i wyprowadzać wnioski odmienne od tych, które zaprezentował organ administracji, kompetentny do wydania decyzji środowiskowej. Należy przy tym pamiętać, że decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach wiąże organ wydający decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę.” – tak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 3 września 2014 r., sygn. akt II SA/Łd 527/14 (LEX 1520163).

Rodzaje przedsięwzięć mogących (zawsze albo potencjalnie) znacząco oddziaływać na środowisko określono w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397 z późn. zm.).

Zgodnie z § 2 ust. 1 wksazanego rozporządzenia do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się następujące rodzaje przedsięwzięć:

• instalacje do wyrobu substancji przy zastosowaniu procesów chemicznych służące do wytwarzania:

1. podstawowych produktów lub półproduktów chemii organicznej,
2. podstawowych produktów lub półproduktów chemii nieorganicznej,
3. nawozów mineralnych,
4. środków ochrony roślin oraz produktów biobójczych,
5. materiałów wybuchowych;

• instalacje do wytwarzania podstawowych produktów farmaceutycznych z zastosowaniem procesów chemicznych lub biologicznych;
• elektrownie konwencjonalne, elektrociepłownie lub inne instalacje do spalania paliw w celu wytwarzania energii elektrycznej lub cieplnej, o mocy cieplnej nie mniejszej niż 300 MW rozumianej jako ilość energii wprowadzonej w paliwie do instalacji w jednostce czasu przy ich nominalnym obciążeniu;
• elektrownie jądrowe i inne reaktory jądrowe, w tym ich likwidacja, z wyjątkiem instalacji badawczych służących do wytwarzania lub przetwarzania materiałów rozszczepialnych lub paliworodnych o mocy nominalnej nie większej niż 1 kW przy ciągłym obciążeniu termicznym;
• instalacje wykorzystujące do wytwarzania energii elektrycznej energię wiatru o łącznej mocy nominalnej elektrowni nie mniejszej niż 100 MW oraz lokalizowane na obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej;
• stacje elektroenergetyczne lub napowietrzne linie elektroenergetyczne, o napięciu znamionowym nie mniejszym niż 220 kV, o długości nie mniejszej niż 15 km;
• instalacje radiokomunikacyjne, radionawigacyjne i radiolokacyjne, z wyłączeniem radiolinii, emitujące pola elektromagnetyczne o częstotliwościach od 0,03 MHz do 300 000 MHz, w których równoważna moc promieniowana izotropowo wyznaczona dla pojedynczej anteny wynosi nie mniej niż:

1. 2 000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 100 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,
2. 5 000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 150 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,
3. 10 000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 200 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,
4. 20 000 W
   – przy czym równoważną moc promieniowaną izotropowo wyznacza się dla pojedynczej anteny także w przypadku, gdy na terenie tego samego zakładu lub obiektu znajduje się realizowana lub zrealizowana inna instalacja radiokomunikacyjna, radionawigacyjna lub radiolokacyjna;

• instalacje związane z postępowaniem z paliwem jądrowym lub odpadami promieniotwórczymi:

1. do wytwarzania lub wzbogacania paliwa jądrowego,
2. do przerobu wypalonego paliwa jądrowego lub przetwarzania wysokoaktywnych odpadów promieniotwórczych,
3. do składowania wypalonego paliwa jądrowego,
4. wyłącznie do składowania odpadów promieniotwórczych,
5. wyłącznie do przechowywania wypalonego paliwa jądrowego lub odpadów promieniotwórczych, w miejscu innym niż obiekt, w którym powstały, planowanego przez okres dłuższy niż 10 lat;